خلاصه نکات تاریخ درس 15: زبان، علم و آموزش دهم رشته انسانی

درس پانزدهم تاریخ دهم درباره اهمیت زبان، علم و آموزش در تمدن ایران باستان است. زبان و خط پایه‌های اصلی انتقال فرهنگ‌اند. یکی از زبان‌های مهم، زبان ایلامی بود که مردمان جنوب غرب کشور ایران به آن سخن می‌گفتند و حتی در دوره هخامنشیان به عنوان زبان نوشتاری دوم استفاده می گشت. پس از آن آریایی‌ها وارد ایران شدند و زبان‌های ایرانی به تدریج تنوع پیدا کردند؛ زبان‌های کهن، میانه و نو، که هر دوره ویژگی‌های مختص خود را در طی زمان پیدا کردند. زبان فارسی باستان و اوستایی از زبان‌های کهن‌ هستند؛ زبان پارتی یا همان پهلوی اشکانی و فارسی میانه یا همان پهلوی ساسانی از زبان‌های دوره میانه‌ می باشند؛ و زبان‌های ایرانی نو از دوره اسلامی به بعد کاملا گسترده شدند.

ادبیات ایران باستان تقریبا شفاهی بوده؛ اشعار، داستان‌ها و روایت‌های ملی و پهلوانی شفاهی نقل می‌شدند و نویسندگی مکتوب کمتر مورد توجه بود مگر در اسناد رسمی و دینی. گوسان‌ها نقش موثری در انتقال داستان‌های ملی و پهلوانی آن زمان داشتند.

آموزش و پرورش در ایران باستان چند جنبه ی مختلف داشته: دین، اخلاق، وجدان، تربیت بدنی، حرفه‌ای و آمادگی برای مشاغل. در دوره ساسانیان نظام آموزشی شکل منظم تری پیدا کرد؛ مدارس، موبدان، معلّمان و آموزشگاه‌ها فعالیت بیشتری داشتند . فرزندان اشراف، موبدان و خانواده‌های درباری بیشتر امکان آموزش داشتند؛ اما عموم مردم معمولاً در همان شغل خانواده آموزش می‌دیدند. دانشگاه جندی‌شاپور یکی از مراکز علمی برجسته بود که رشته‌هایی مثل پزشکی، نجوم و علوم دینی در آن درس داده می شد.

شما با تهیه خلاصه نکات درس پانزدهم تاریخ دهم می توانید خود را برای امتحانات مدرسه آماده کنید؛ همچنین شما می توانید با مطالعه ی این مطلب، پایه درس تاریخ خود را برای امتحانات نهایی سال آینده مستحکم کنید.